АБУ АЛИ ИБН СИНО - ҲУСНИХАТ СОҲИБИ
Main Article Content
Abstract
мазкур мақолада IX – асрда Бухорода китобат ҳамда хаттотлик санъатининг ривожланиши, тараққий этиши дунё илм-маърифатига таъсир этгани ва Абу Али ибн Синонинг ёшлик даврларида ҳуснихатга бўлган қизиқиши, Сомоний ҳукмдорлар даврида яшаб ўтган машҳур хаттот ва фақиҳ олимлардан бўлган Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибн Аҳмад ал-Хоразмий ал-Барақийдан хаттотлик сирларини ўрганиши ҳамда у зотнинг кўплаб илмий асарларни кўчирганлиги, китобат санъати ҳақида, Абу Али ибн Синонинг тинмай китоб мутолаа қилиб, турли илм соҳаларини ўзлаштиргани жумладан, мусиқа, оптика, кимё, фиқҳ каби фанларни ўқиди, хусусан, табобатни севиб ўргани, шулар қаторида хаттотлик санъати илмини мукаммал ўрганиб ва хаттотлик илмда тез камол топа бошлагани ҳақида илмий мисоллар орқали маълумотлар келтирилади. Абу Али ибн Синонинг чиройли ёзув ҳақида айтган сўзлари мақолада мисоллар келтирилган.
Article Details
References
Бойтуллаев Р., Остонова Г. Мозий дафтаридан саҳифалар. – Т.: O`zbekiston. 2010. – Б. 17.
Вахабова Б.А. Рукописи произведений Ибн Сины в собрании Института Востоковедения АН УзССР. –Т.: Фан, 1982.
Джураев Ҳ.Х. Бухорода сомонийлар давлати ҳамда IX-XX асрларда ижод этган шоирлар ва моҳир хаттот-муншийлар фаолияти ҳақида. / Анжумани илмй-амалий байналмилали бахшида ба таҳлили 1159 солагии зодрўзи сардафтари адабиёти тожик Устод Абуабдуллоҳи Рўдаки “Хикмати Рўдаки”, 22 сентябри соли 2018 дар Донишкадаи омӯзгории Тоҷикистон дар ш. Панҷакент. мавзусидаги халқаро илмий-амалий анжуман материаллари. – 2018. № 4. – Б. 83-92.
Ибн Сина. Канон врачебной науки : В 5 т. — Т.: 1956—1960.
Мец А. Мусульманский Ренессанс. – М.: Наука. 1966. 457 с.
Муродов А. Ўрта Осиё хаттотлик санъати тарихидан. – Т.: Фан. 1971. – Б 198-203.
Самъоний. Ал-Ансоб. 2 – жилд. Байрут. 1981. – Б. 161.
ЎзФАШИ. № 9770/I
Хайруллаев М. Уйғониш даври ва Шарқ мутафаккири. – Т.: 1971. 38-бет.
Хайруллаев М.М. Ўрта Осиёда илк уйғониш даври маданияти. – Т.: Фан. 1994. – Б. 37-38.
Ҳабибуллаев А. Адабий манбашунослик ва матншунослик. – Т.: 2000. – Б. 9.